Urodził się 27 maja 1882 r. w m. Sereje na Litwie. Syn Józefa i Felicji z Osipowskich.
Ukończył Wydz. Inżynierii Politechniki Lwowskiej, uzyskując dyplom inżyniera.
W czasie I wojny światowej w POW na Białorusi. Od 23 maja do 25 czerwca 1918 r. prowadził działalność agitacyjną wśród kawalerzystów I Korpusu Polskiego, werbując ich na wyjazd do Murmańska, celem prowadzenia dalszej walki z Niemcami. Wyjeżdżał do Słucka, celem założenia tam POW. Następnie w Organizacji Werbunkowo-Agitacyjnej w Kijowie. Na potrzeby POW skonstruował przyrząd do wykolejania pociągów. Później w 4 DStrz gen. Lucjana Żeligowskiego, z którą w połowie 1919 r. powrócił do kraju.
Zweryfikowany jako kpt. sap. z 1 czerwca 1919 r., pełnił służbę w szefostwie inżynierii i saperów DOK nr IX w Brześciu nad Bugiem (1923, 1924). Przed 1928 r. przeniesiony do rezerwy.
Mieszkał w Warszawie.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW – Wschód 1914-1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.