Urodził się 12 września 1896 r. w Kole. Syn Stanisława i Katarzyny z Krzyżańskich.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. piech., co najmniej od 1923 do 1934 służył w 80 pp. Przeniesiony do służby intendentury, wiosną 1939 r. był oficerem gospodarczym 9 dyonu żandarmerii.
Podczas II wojny światowej po kampanii 1939 r. brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Taternik”. Służył w kwatermistrzostwie III Obwodu (Wola) Okręgu Warszawskiego AK. Brał udział w powstaniu warszawskim 1944 r. Uczestniczył w walkach zgrupowania kpt. Wacława Stykowskiego „Hala” na Woli, skąd przeszedł na Stare Miasto. Tam 17 sierpnia został kontuzjowany. Ewakuowany kanałami ze Starego Miasta do Śródmieścia. Od 20 września służył w 15 pp AK. Po kapitulacji oddziałów powstańczych (2 października) dostał się do niewoli niemieckiej. Uwolniony w 1945 r., powrócił do kraju.
Zmarł 10 stycznia 1979 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwat. C-38.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty ze Stanisławą Rekieć (Rekić), miał dwoje dzieci m.in. syna Stanisława.
„Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.