Urodził się 25 lutego 1893 r. w Krakowie. Syn Zenona, lekarza, oraz Jadwigi z Wołoszynowskich.
Studiował chemię na Politechnice Lwowskiej. Od października 1912 r. należał do Zw. Strzeleckiego we Lwowie. W sierpniu 1913 r. przebywał na kursie instruktorskim w Stróży.
Na początku sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego. Służył w 2 komp. III baonu. Ranny 12 sierpnia w Kielcach (pierwszy ranny w kampanii legionowej). Następnie jako dowódca plut. służył w 1 komp. VI baonu 1 pp LP. Ranny w rękę w bitwie pod Krzywopłotami (18 listopada). Z dniem 5 czerwca 1915 r. mianowany ppor. piech. Latem 1915 r. leczył się w szpitalu Czerwonego Krzyża w Wiedniu, a potem w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie i szpitalu Czerwonego Krzyża we Lwowie. Po rekonwalescencji służył w urzędzie prowiantowym. Wiosną 1917 r. służył w komendzie placu LP w Wiedniu i stacji zbornej LP w Przemyślu..
Po kryzysie przysięgowym od lipca 1917 r. działał w POW na terenie Lwowa.
Od 13 listopada 1918 r. uczestniczył w walkach z Ukraińcami o to miasto. Był referentem w komendzie placu (do 25 stycznia 1919), a następnie kierownikiem zarządu kwaterunkowego w Przemyślu (do 1 czerwca 1919) oraz intendentem DOGen Lwów.
Od stycznia 1921 r. referent w Oddz. VI (sekcja budżetowa) MSWojsk. Zweryfikowany jako mjr adm. z 1 czerwca 1919, był oficerem Oddziału Kontroli Zestawienia Budżetu w Kontroli Generalnej (potem: Oddział Kontroli Budżetu i Kredytu Korpusu Kontrolerów). Od 14 października 1927 r. sprawował funkcję szefa Biura Kontroli (od 1 czerwca 1934 – Biura Budżetowego). 1 stycznia 1928 r. awansował na ppłk. KK, a 1 stycznia 1935 r. otrzymał stopień płk. KK.
Jednocześnie był członkiem komisji rewizyjnej Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach. Równolegle pracował społecznie w oficerskiej kooperatywie mieszkaniowej na Żoliborzu, był współzałożycielem szkół „Rodziny Wojskowej” i gimnazjum im. A. Piłsudskiej. Działacz Zw. Legionistów Polskich. Był szefem wydz. finansowego Komendy Naczelnej (1936-1938) oraz w latach 1937-1939 II zastępca komendanta Koła VI baonu LP.
Podczas kampanii 1939 r. 18 września przeszedł do Rumunii, gdzie został internowany. Przebywał tam przez cały okres wojny.
W czerwcu 1945 r. powrócił do Polski. Zamieszkał w Wałbrzychu; był dyrektorem fabryki.
Zmarł 10 lipca 1957 r. w Przemyślu i tam został pochowany.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych i dwukrotnie złotym Krzyżem Zasługi.
Opublikował: Z teki wspomnień Piłsudczyka, w: Kalendarz Legionistów na rok 1916; Strzeżonego Pan Bóg strzeże..., w: Wspomnienia legionowe t. 2, Warszawa 1925.
Żonaty (od 1918 r.) z Elżbietą Krzynowską, miał z nią syna Lecha (ur. 1919) i córki Zdzisławę (ur. 1922) oraz Lubomirę (ur. 1930) zamężną Wojtanowską.
CAW, akta personalne 5472, 9881, 9921; T. Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; G. Łukomski, Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 2, Koszalin 1993; Materiały do historii I Brygady, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3-4/1939; „Monitor Polski” nr 12/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Sprawozdanie Komendy Naczelnej Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938.