Urodził się 6 lutego 1901 r. w Petersburgu. Syn Michała i Jadwigi z Poznańskich.
Członek Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Halbaro”.
W 1920 r. zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. Służył w 16 puł,.
Mianowany 1 sierpnia 1921 r. ppor. kaw., służył w 3 pszwol. 1 sierpnia 1923 r. awansował na por. kaw. W latach 1931-1932 dowódca III plut. 2 szw. szkolnego Dywizjonu Szkolnego Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. 1 stycznia 1932 r. awansował na rtm. kaw. Potem powrócił do 3 pszwol. Wiosną 1939 r. był dowódcą 1 szw.
Podczas kampanii 1939 r. jako dowódca 1 szw. 3 pszwol brał udział w walkach z Niemcami. Po kapitulacji pod Kockiem (6 października) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu VII A w Murnau.
Uwolniony 29 kwietnia 1945 r. przez oddziały alianckie. Wyjechał do Włoch, gdzie służył w 25 puł w 2 Korpusie Polskim. Po przybyciu do Wlk. Brytanii i demobilizacji zamieszkał w Londynie.
Współzałozyciel i wieloletni prezes Koła Ułanów Wielkopolskich, od 1966 r. skarbnik Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii. Awansował na ppłk. kaw.
Zmarł 31 grudnia 1975 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu South Ealing.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” 1937, nr 64; „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” 1975, nr 80; S. Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939, Pruszków 1992; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.