Urodził się 14 września 1890 r. w Wygorzelach pow. Pszczyna. Syn Jana i Anny.
Ukończył niemiecką ośmioklasową szkołę ludową.
W czasie I wojny światowej w latach 1915-1917 w armii niemieckiej. Służył w oddziale km.
Uczestnik trzech powstań śląskich (1919, 1920, 1921).
Od 24 czerwca 1922 r. w Policji Województwa Śląskiego. Do 1923 r. pełnił służbę na terenie pow. rybnickiego, a potem na posterunku w Lędzinach (pow. Pszczyna). Od 2 lutego 1927 do wojny funkcjonariusz na posterunku w Bieruniu Starym. Po 1932 r. awansował na st. posterunkowego.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 027/2 z 13 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Żonaty (6 II 1921) z Gertrudą Jartecką (?), miał dwoje dzieci (ur. 26 XI 1921) i (ur. 14 IX 1923).
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 167/1932.