Urodził się 24 marca 1895 r. w Dereczynie koło Zelwy. Syn Aleksandra i Franciszki ze Skibińskich.
Ukończył szkołe chemiczno-techniczną w Wilnie, po czym studiował na politechnice w Petersburgu.
W czasie I wojny światowej zmobilizowany do rosyjskiej Marynarki Wojennej, pływał m.in. na pancerniku „Czesma”, a potem służył w bazie wojennej w Archangielsku. Później powrócił do kraju.
W niepodległej Polsce od 1922 r. był kontraktowym pracownikiem cywilnym Marynarki Wojennej. Początkowo był kierownikiem ruchu w Centralnych Warsztatach Portowych w Modlinie, zaś od 1929 r. pracował jako inspektor kotroli technicznej w dziale remontów jednostek pływających i w nadzorze taboru portowego w Warsztatach Portowych Marynarki Wojennej w Gdyni. Wykładał także w Szkole Specjalistów Morskich.
Żeglarz, jako jachtowy kpt. ż.w. był współtwórcą oraz przez wiele lat członkiem zarządu i wicekomandorem Yacht Klubu Polski. W 1924 r. razem z gen. Mariuszem Zaruskim był uczestnikiem pierwszego dalekomorskiego rejsu jachtu „Witeź”.
Czynny w żeglarstwie ZHP, sprawował opiekę techniczną nad harcerskim jachtem „Zawisza Czarny”.
Podczas II wojny światowej w czasie kampanii 1939 r. uczestniczył w obronie Gdyni i Oksywia. Uniknąwszy niewoli przedostał się do Warszawy, gdzie przebywał przez okres okupacji. Należał wówczas do konspiracyjnej organizacji Marynarki Wojennej „Alfa” ps. „Technik”, „Inżynier”..
Po zakończeniu wojny powrócił na Wybrzeże. W Gdańsku-Wrzeszczu założył ogrodnictwo, które prowadził do śmierci.
Działał w Yacht Klubie Polski i w ruchu morskim ZHP.
Zmarł 18 czerwca 1972 r. w Gdańsku i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 89.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty z Anną Mycielską, miał syna Jerzego (9 X 1936-7 VIII 1944) i córkę Annę Krystynę (28 VIII 1939-7 VIII 1944), oboje zostali zamordowani podczas powstania warszawskiego.
Kadry morskie Rzeczypospolitej t. II, Gdynia 1996; „Monitor Polski” nr 64/1937.