Bojownikom niepodległości

Michał Laurecki

(1895-po 1955)

Urodził się 23 września 1895 r. we Lwowie. Syn Emila i Anny.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 4 komp. III baonu 1 pp LP. Ranny w nogę 6 grudnia pod Marcinkowicami, dostał się do niewoli rosyjskiej. Odbity w Nowym Sączu (12 grudnia), w połowie stycznia 1915 r. leczył się w szpitalu zorganizowanym w gmachu parlamentu w Wiedniu. Następnie powrócił do komp. Chory, w końcu kwietnia przebywał w szpitalu rezerwowym w Kętach. W lipcu leczył się w szpitalu w Piszczanach, po czym przebywał w Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku. W 1917 r. służył w Urzędzie Prowiantowym LP.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu kpr. służył w Urzędzie Gospodarczym korpusu. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szeklencze.

Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w stopniu plut. w rezerwie.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako palacz.

Zmarł po 1955 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych, w PRL otrzymał srebrny Krzyż Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 64/1937.