Urodził się 18 marca 1896 r. w Wierzawicach pow. Łańcut. Syn Tomasza.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na kpt. piech., służył w 83 pp i dowództwie 30 DP. Od listopada 1927 r. w 74 pp. Był m.in. dowódcą 4 komp. Awansowany 1 stycznia 1935 r. na mjr. piech., od sierpnia dowodził baonem. Po 1935 r. przeniesiony do KOP, sprawował funkcję zastępcy dowódcy baonu. Wiosną 1939 r. był kwatermistrzem 83 pp. Po mobilizacji pułku w marcu tego roku dowodził pozostałością pułku w garnizonie Kobryń.
Członek Powiatowej Rady Łowieckiej w Borszczowie i delegatem na Walne Zgromadzenie Małopolskiego Oddziału Polskiego Zw. Łowieckiego we Lwowie.
Podczas kampanii 1939 r. został kwatermistrzem improwizowanej 60 DP. Brał udział w walkach z Niemcami na Polesiu i Lubelszczyźnie oraz z Sowietami pod Jabłonią i Milanowem. Po kapitulacji SGO „Polesie” pod Kockiem (6 października) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał m.in. w oflagu IX A w Spangenbergu.
Zmarł po 1945 r.
Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.