Urodziła się 28 września 1880 r. w Łodzi. Córka Rocha, pracownika Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, oraz Marii z Juchniewiczów.
Od roku 1904 należała do Polskiej Partii Socjalistycznej, przyjęła pseudonim „Mateczka”. Początkowo pracowała w technice partyjnej, następnie w Organizacji Bojowej PPS. Brała udział w zamachu na gen. Kellera w Kaliszu, w organizowaniu napadu na furgon pocztowy w Kutnie, 15 sierpnia 1906 r. w zamachu bombowym na III cyrkuł policyjny w Łodzi i wykradzeniu aresztowanych rannych bojowców ze szpitala Czerwonego Krzyża. Po rozłamie w partii przeszła do PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Aresztowana w marcu 1907 r., 25 marca została osadzona w więzieniu na Pawiaku w Warszawie. Ze względu na stan zdrowia przeniesiona do szpitala na Czystem, skąd zbiegła. Ukrywała się w Łodzi i Opocznie, następnie jako „Janina Jankowska” mieszkała w Krasnymstawie.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) działała w do PPS. W latach 1926–1932 była wiceprzewodniczącą Stowarzyszenia byłych Więźniów Politycznych w okręgu lubelskim. W roku 1933 zamieszkała w Warszawie, ze względu na stan zdrowia otrzymała rentę specjalną.
Zmarła 23 maja 1943 r. w Warszawie. Pochowana na Cmentarzu Bródnowskim kwat. 64 C.
Zamężna (od 1896) z Józefem Ajnenkielem, felczerem, miała pięcioro dzieci. Syn – Roman, w roku 1918 poległ w szeregach Armii Czerwonej pod Carycynem, oraz Stefana (zob.).
Odznaczona Krzyżem Niepodległości.
E. Ajnenkiel, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. I, Warszawa 1985; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1932, nr 167.