Urodziła się 24 lipca 1881 r. w Sokalach (?). Córka Zenona i Anny z Brzozowskich.
W połowie 1905 r. była współorganizatorką konspiracyjnego Polskiego Towarzystwa „Oświata” w Mińsku Litewskim, zaś w grudniu współinicjatorką organizacji sześciomiesięcznych kursów nauczycielskich (dla szkół ludowych) w tym mieście, które w styczniu 1906 r. przekształcono w Seminarium Nauczycielskie. Została wówczas ich współdyrektorką. Zajmowałą się sprawami organizacyjnymi seminarium, prowadziła zajęcia i pomagała słabszym uczennicom.
W niepodległej Polsce mieszkała w Wilnie. W 1934 r. pozostawała na emeryturze.
Zmarła 7 maja 1940 r. w Wilnie i została pochowana na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Antokolu.
Odznaczona Medalem Niepodległości.
Opublikowała (wspólnie z Ludwiką Życką): Działalność popowstaniowa Polaków na Ziemi Mińskiej (materiały i wspomnienia), Warszawa 1939.
PSB; „Monitor Polski” 1934, nr 6; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.-Wschód, Warszawa 1933.