Urodził się 15 lipca 1887 r. w Dolinie, Stanisławowskie. Syn Włodzimierza i Aleksandry z Siemianowiczów.
Przed I wojną światową należał do Drużyn Bartoszowych. W 1912 r. był skarbnikiem głównym ich Rady Naczelnej.
Po wybuchu wojny 16 sierpnia 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Był żołnierzem 1 pp LP. Ranny 28 września w nogę, do 10 grudnia leczył się w szpitalu. W okresie od 16 grudnia 1914 do 16 marca 1915 r. był elewem szkoły podchorążych LP. Po ukończeniu szkoły powrócił do pułku. Kontuzjowany 25 maja podczas bitwy pod Konarami, przebywał w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie. Od 26 czerwca w komp. saperów I Brygady. Uzyskał stopień sierż. W Legionach pełnił służbę do kryzysu przysięgowego w 1917 r.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Przeniesiony do rezerwy i zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Mieszkał w Katowicach. Należał do Związku Legionistów Polskich.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Był żonaty.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; Drużyny Bartoszowe 1908–1914, Lwów 1939; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” 1938, nr 93; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.