Mieczysław Badowski

Urodził się 1 stycznia 1895 r. w Warszawie. Syn Feliksa i Leokadii ze Strużyńskich.

W 1902 r. zamieszkał w Berdyczowie. Tam w 1913 r. ukończył sześcioklasową szkołę handlową.

W czasie I wojny światowej jesienią 1914 r. wyjechał do Opatowa, gdzie oczekiwał stosownej sytuacji, by wstąpić do Legionów Polskich.

Od wiosny 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 szw. 1 puł LP. Uzyskał stopień st. uł.

W ostatnich dniach czerwca 1915 r. pod Kamionką uł. Badowski, posuwając się w prawej osłonie swojego plutonu, zaskoczony został ogniem nieprz. i stracił konia.

Równocześnie zaatakował nieprzyjaciel posuwający się równolegle pluton IV, który zmuszony był do pośpiesznego odwrotu.

Uł. Badowski – będąc światkiem tej utarczki i następnie energicznego pościgu ze strony nieprz., a zajmując w stosunku do niego stanowisko flankujące – zorjentował się, że może swoim zaskoczyć i zdezorjentować nieprzyjaciela i tym samym ułatwić odwrót ściganego patrolu.

Nie wahając się i nie bacząc na to, że wobec utracenia konia sam może być odcięty – rozpoczął uł. Badowski celny ogień i zamiar swój osiągnął w zupełności, zmusiwszy nieprzyjaciela do zaprzestania pościgu; wtedy dopiero sam się pieszo wycofał, nieustannie się ostrzeliwując.

Dzięki przytomności umysłu, odwadze i poświęceniu uł. Badowskiego, IV pluton uniknął niechybnych strat [z wniosku na order Virtuti Militari].

Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie, a potem w Łomży.

Po zwolnieniu z obozu w marcu 1918 r. wyjechał do Berdyczowa, gdzie od jesieni 1918 do jesieni 1919 r. działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. W lipcu 1919 r. wstąpił do oddziału partyzanckiego POW działającego w rejonie Zwiahel-Żytomierz. Po jego zniszczeniu przez Ukraińców był więziony w Żytomierzu, a potem w obozie w Winnicy. Jesienią wydostał się z obozu i powrócił do kraju.

Wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 1 pszwol. Z dniem 1 stycznia 1920 r. mianowany ppor. kaw., 1 stycznia 1921 r. awansował na por. kaw.

W pułku tym pozostawał co najmniej do 1934 r. z tym, iż w 1928 r. pozostawał w dyspozycji komendanta kadry oficerów kawalerii. 1 stycznia 1929 r. awansował na rtm. kaw., a 19 marca 1937 r. na mjr. kaw. Wiosną 1939 r. był komendantem rejonu konnego PW 28 DP.

Podczas kampanii 1939 r. kurier Oddziału III Sztabu Naczelnego Wodza. Po 17 września przekroczył granicę. Przedostał się na zachód. W 1941 r. służył w 1 Korpusie Polskim w Szkocji. Był zastępcą dowódcy pociągu pancernego B. Awansował na ppłk. kaw.

Po demobilizacji zamieszkał w Szkocji.

Zmarł 30 maja 1974 r. w Edynburgu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Mt. Vernon.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty, miał syna Jerzego (ur. 8 X 1923) i córkę Barbrę (ur. 19 VII 1927).