Urodził się 4 sierpnia 1901 r. w Podgórzu (obecnie część Krakowa). Syn Aschera i Heni z Baumwaldów.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 5 pp LP. Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej.
Od 1918 r. w WP. W składzie 5 pp leg uczestniczył w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa, a potem z bolszewikami. Był dwukrotnie ranny. Po zakończeniu wojny w stopniu chor. przeniesiony do rezerwy.
W niepodległej Polsce pracował jako dyrektor Ceramicznych Zakładów Przemysłowych w Białymstoku.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppor.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; zarządzenie prezydenta z 27 VI 1938.