Bojownikom niepodległości

Mieczysław Błaszczyk

(1888–1907)

Urodził się w 1888 r. w Łodzi. Syn Józefa (zob.) i Karoliny z Żeźników (zob.). Brat Zofii Lewandowskiej (zob.), Joanny Gołębiowskiej (zob.) i Juliana (zob.).

Pracował jako tkacz w fabryce Gutmana w Łodzi.

Od 1904 r. uczestniczył w pracach PPS, a od końca 1905 r. jej OB. Uczestniczył w akcjach m.in. w Wysokiem Mazowieckim, w „krwawej środzie” (15 sierpnia 1905). Ukończył szkołę bojową w Krakowie. Po rozłamie w PPS od listopada 1906 r. członek PPS-Lewicy. Jako instruktor milicji partyjnej kierował pracą w dzielnicy Lewej.

Poległ 11 października 1907 r. w Łodzi podczas walki z patrolem wojskowo-policyjnym na ul. Długiej.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.

Rodziny nie założył.

Źródła

„Monitor Polski” nr 300/1930; A. Pacholczykowa, S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985.