Urodził się 24 marca 1893 r. w Warszawie. Syn Juliana i Anieli z d. Szwentner (Katarzyny?).
Ukończył średnią szkołę techniczną w Warszawie (1912 r.).
W czasie I wojny światowej od 1916 r. w POW. Po rozbrojeniu Niemców w listopadzie 1918 r. automatycznie przeszedł do WP.
Ukończył Szkołę Podchorążych i w 1920 r. otrzymał stopień ppor. Podczas walk z bolszewikami został ranny.
Mianowany 1 czerwca 1922 r. por. piech., służył w 36 pp (1923), Korpusie Kadetów nr 2 (1924), ponownie w 36 pp (1928), DOK nr I w Warszawie (1932, 1939). Przeniesiony do służby administracyjnej, 19 marca 1939 r. awansował na kpt. adm. Był wówczas kierownikiem referatu instrukcji ogólnych i jednocześnie kierownikiem kancelarii wydz. mobilizacji i uzupełnień tego dowództwa.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansowany na kpt. (!).
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.