Mieczysław Bohdan Lepecki

Urodził się 16 listopada 1897 r. w Kluczkowicach pow. Puławy. Syn Leopolda i Bronisławy z Depnerów.

Ukończył gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie.

Członek Zw. Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od grudnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 2 pp LP. Podczas kampanii wołyńskiej w 1916 r. został ranny nad Stochodem.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie, a potem w Łomży.

Zwolniony, wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Po rozbrojeniu okupantów w listopadzie 1918 r. automatycznie przeszedł do WP.

Mianowany 1 czerwca 1919 r. ppor. piech., służył w 2 pp leg. 14 listopada 1919 r. przeniesiony do 1 pp leg. Dowodził 2 komp. Trzykrotnie ranny w walkach z bolszewikami.

Dnia 22.08.1920 ppor. Lepecki d-ca 2 kompanii Leg. w kacji w Białymstoku dał dowód swojej iesłychanej odwagi. Kiedy masy bolszewików atakowały jego przednią linię, kiedy wreszcie kompanii zaczyna brakować amunicji, zdaje sobie sprawę, że jedynie zdecydowany kontratak, może uratować sytuację. Rzuca się ze swoją kompanią, sam biegnąc na czele, do kontrataku, rozbija nieprzyjaciela i bierze do niewoli licznego jeńca. Sam zostaje ciężko ranny, mimo tego nie pozwala się wyprowadzić z pola walki, chcąc wytrwać na stanowisku, aż do zupełnego wyjaśnienia sytuacji.

W styczniu 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Wyjechał wówczas do Brazylii. Tam zorganizował Zw. Polskiego Tow. Sportowego „Junak” i został jego komendantem głównym. Sekretarz zw. tow. „Kultura” oraz redaktor „Świtu”. Założyciel i redaktor „Sportowca Polskiego w Brazylii”. Potem powrócił do kraju.

Od 1 stycznia 1924 r. w służbie czynnej w WP. Początkowo w DOK nr III w Grodnie. Od listopada 1925 do lipca 1926 r. pozostawał w stanie nieczynnym; przebywał wówczas w podróży naukowo-badawczej w Paragwaju. Następnie przydzielony do Gabinetu Wojskowego ministra SWojsk marsz. J. Piłsudskiego, sprawował funkcję referenta. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. piech., z tym też dniem otrzymał urlop bezpłatny celem uczestnictwa w ekspedycji badawczej do Peru; przebywał tam dziewięć miesięcy, po czym powrócił do kraju. W 1930 r. pracował w MSZ, gdzie przebywał na dziesięciomiesięcznym urlopie bezpłatnym, w czasie którego odbył podróż naukowo-turystyczną do krajów położonych w centrum Ameryki Południowej. Od końca 1930 r. był adiutantem osobistym marsz. J. Piłsudskiego. Z dniem 1 stycznia 1935 r. awansował na mjr. piech. Po śmierci marsz. J. Piłsudskiego przeniesiony w stan nieczynny. Od czerwca do listopada 1935 r. przebywał jako oficjalny przedstawiciel MSZ w Brazylii, Argentynie i Paragwaju, badając możliwości osadnictwa.

Od 1 stycznia 1936 r. pracował jako dyrektor Gabinetu Prezesa Rady Ministrów. W maju tego roku powołany na stanowisko dyrektora Biura Zadań Specjalnych Prezesa Rady Ministrów, które zorganizował. W 1937 r. kierował rządową misją na Madagaskar, której zadaniem było rozpoznanie możliwości pozyskania wyspy jako polskiej kolonii lub terenu osadnictwa żydowskiego.

Członek Zw. Legionistów Polskich.

Wiceprezes Tow. Emigracyjnego, członek Instytutu Naukowego do Badania Spraw Emigracji, członek Zw. Pionierów Kolonialnych. Członek Rady Głównej i Zarządu Głównego Ligi Morskiej i Kolonialnej, II wiceprezes Polskiego Tow. Wypraw Badawczych (od 20 grudnia 1937). Odbył wiele podróży po Ameryce Południowej, Syberii, Kaukazie i krajach arabskich.

Wiceprezes Zw. Pisarzy i Publicystów Emigracyjnych, członek Zarządu Pen-Clubu, członek Rady Naukowej Tow. Wiedzy Prasowej, prezes Rady Administracyjnej PAT.  Autor licznych książek podróżniczych.

Podczas II wojny światowej 5 września 1939 r. objął stanowisko dyrektora biura Ministerstwa Propagandy. Po agresji sowieckiej 17 września przeszedł do Rumunii, po czym przedostał się do Paryża. Po upadku Francji w 1940 r. wyjechał do Brazylii. W 1962 r. powrócił do Polski.

Zmarł 26 stycznia 1969 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 35.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 i 5 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi oraz srebrnym Wawrzynem Akademickim PAL.