Bojownikom niepodległości

Mieczysław Borowiec

(1894-po 1946)

Urodził się 12 listopada 1894 r. w Szczepanowie koło Brzeska. Syn Józefa.
W czasie I wojny światowej jako uczeń ósmej klasy gimnazjum od 29 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. W stopniu szer. służył w 2 komp. 2 pp LP, a potem w pułkowej prowianturze.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. pozostał w pułku w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.
Od 1918 r. w WP. W styczniu 1919 r. w 4 pp leg. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem 68 pp (1923). W 1924 r. pełnił służbę w Oddz. V Sztabu Generalnego. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. piech., był wówczas kwatermistrzem WSWoj w Warszawie. W 1932 r. w 3 psp. Po 1934 r. przeniesiony do rezerwy lub w stan spoczynku.
Podczas II wojny światowej w 2 Korpusie Polskim. Od 29 sierpnia 1944 r. był oficerem łącznikowym ds. pocztowych przy brytyjskim Pocztowym Dyrektoriacie.
Zmarł po 1946 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 260/1931
Źródła

W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.