Mieczysław Buławski

Urodził się 19 września 1885 r. w Gnieźnie. Syn Wiktora, urzędnika, i Michaliny z Kryszewskich.
Uczył się w gimnazjum w Wągrowcu, gdzie w 1905 r. uzyskał maturę. Następnie do 1909 r. kształcił się w seminarium duchownym w Gnieźnie i Poznaniu. 14 lutego 1909 r. został wyświęcony na kapłana.
Pracował jako wikary w Łabiszynie (1 marca 1909-31 października 1912 r.). Od 1 listopada 1912 r. był administratorem parafii w Jaksicach koło Inowrocławia. Z dniem 1 lipca 1914 r. został wyznaczony na stanowisko proboszcza w Rynarzewie.
W listopadzie 1918 r. z jego inicjatywy listopadzie 1918 r. powołano tam Straż Ludową.
Po wybuchu powstania wielkopolskiego od 7 stycznia 1919 r. był przetrzymywany przez Niemców w Rynarzewie. Wkrótce potem został komisarycznym burmistrzem miasta. W okresie stycznia-lutego 1919 r. stał się duchowym przywódcą powstańców walczących na północnym odcinku frontu.
W 1920 r. za zezwoleniem władz zwierzchnich wyjechał na 4 tygodnie na Górny Śląsk, gdzie brał udział w akcji plebiscytowej.
Był inicjatorem powołania wielu organizacji i towarzystw w Rynarzewie, m.in. Tow. Przemysłowego i Koła Rolniczego oraz Tow. Śpiewu „Echo” . Przewodniczył Lidze Katolickiej (od 2 marca 1924 r.) oraz był patronem Tow. Powstańców i Wojaków.
Od 1 października 1930 r. zajmował stanowisko proboszcza parafii św. Anny w Kosztowie koło Wyrzyska. Aresztowany przez Niemców w listopadzie 1939 r., został osadzony w Górce Klasztornej koło Łobżenicy.
Po II wojnie światowej ponownie pracował w Kosztowie.
Zmarł 18 stycznia 1949 r. w Kosztowie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu parafialnym.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Opublikował: Miasteczko nad frontem. Wspomnienia z roku 1919, Poznań 1929.