Mieczysław Eugeniusz Hubert

Urodził się 12 sierpnia 1895 r. w Koszlakach pow. Zbaraż. Syn Eugeniusza i Anny z Opackich.
Uczył się w gimnazjum we Lwowie, maturę uzyskał eksternistycznie w 1915 r. w III gimnazjum w Krakowie.
Od 1912 r. członek Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od 22 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo służył w VI baonie 1 pp LP i I Brygady, a od 21 marca 1915 r. w 4 baterii II dyonu 1 part LP. 13 maja został telefonistą tego dyonu.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu ogn. służył w part. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Talaborfalva.
Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 46 pap Obrony Krajowej.
Po 1918 r. w WP. Dowodził plut. 30 pp, a następnie był oficerem zwiadowczym 3 baterii 6 pap. W okresie od 1 grudnia 1920 do 20 marca 1921 r. przebywał na I oficerskim kursie uzupełniającym przy Szkole Podchorążych Artylerii. Następnie powrócił do 6 pap.
Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. art., w pułku tym służył co najmniej do 1928 r. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na mjr. art., w 1932 r. dowodził dyonem 10 pal. Awansowany 19 marca 1939 r. na ppłk. art., był wówczas zastępcą dowódcy 7 pal. Od sierpnia dowodził tym pułkiem.
Członek Zw. Legionistów Polskich.
Podczas kampanii 1939 r. stał na czele 7 pal. Brał udział w walkach w rejonie Częstochowy aż do zniszczenia pułku (4 września).
Po II wojnie światowej w LWP. W 1946 r. dowodził 5 pal.
Zmarł 14 marca 1959 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Heleną Zofią Mielicowską, miał z nią córkę Danutę Marię (21 III 1923-4 XII 1994) zamężną Bochenkową-Górecką-Orgelbrand, po jej śmierci z Saturniną Lipińską, miał z nią syhna.