Urodził się 17 marca 1888 r. w Siedlcach. Syn Jana i Marii z Barczyków.
Uczeń gimnazjum rządowego w Siedlcach. W 1905 r. uczestniczył w strajku szkolnym. Członek PPS (potem: PPS-Frakcji Rewolucyjnej). W latach 1904–1908 działał na terenie Lubartowa, Łukowa, Siedlec i Lublina. Był więziony.
Naukę kontynuował na uniwersytecie w Dorpacie i w 1909 r. uzyskał stopień farmaceuty.
W 1909 r. powołany do służby w armii rosyjskiej, pełnił ją do rewolucji w 1917 r.
Od 1 grudnia 1918 r. w WP. W 1920 r. ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie i otrzymał przydział do 2 pułku ułanów. W jego składzie walczył z bolszewikami. Z dniem 1 kwietnia 1920 r. mianowany ppor. kaw.
W 1921 r. pełnił służbę w 9 pułku ułanów. Awansowany z dniem 1 kwietnia 1921 r. na por. kaw., został przeniesiony do rezerwy z tym jednak, iż pozostawiono go w służbie czynnej. W 1922 r. ukończył Szkołę Jazdy X BJazdy w Dębicy, po czym został przeniesiony do 22 pułku ułanów. W 1928 r. dowódca szkoły podoficerskiej 2 puł. W latach 1928–1933 w 1 puł – sprawował kolejno funkcje oficera żywnościowego, ewidencyjnego i mobilizacyjnego. Z dniem 30 czerwca 1934 r. przeszedł w stan spoczynku.
Pracował jako farmaceuta. Sportowiec, komandor Yacht Klubu w Augustowie.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 3, Warszawa 2003; Z. Godyń, Straty spośród kawalerzystów i pancernych z rąk sowieckich w II wojnie światowej, Londyn 1976; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerów kawalerii 1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; B. Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939–1945, Warszawa 1999.