Bojownikom niepodległości

Mieczysław Filipowicz

(1893–po 1931)

Urodził się 3 września 1893 r. w Tarnowie. Syn Leona i Franciszki z Freindorfów.

Ukończył pięć klas gimnazjum. Następnie pracował jako urzędnik w hucie szkła w czeskim Pilźnie.

Od 1912 r. członek „Sokoła”.

W czasie I wojny światowej 6 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich i Legionów Polskich. Przydzielony do 3 pp LP, w jego składzie uczestniczył w kampanii karpackiej i bukowińskiej. W sierpniu 1915 r. chory, przebywał w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu. W okresie od czerwca 1915 do lutego 1916 r. w stopniu plut. był zastępcą dowódcy 4 i 5 komp. w stacji zbornej LP w Wiedniu. Następnie powrócił na front. Po kryzysie przysięgowym pozostał w Polskim Korpusie Posiłkowym aż do jego likwidacji w następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918).

W kwietniu 1918 r. aresztowany przez austriacką żandarmerię; internowany przez okres sześciu. tygodni.

Uczestniczył w rozbrajaniu Austriaków w Tarnowie w listopadzie 1918 r., po czym automatycznie przeszedł do WP. Służył w żandarmerii wojskowej w Tarnowie, po czym od czerwca 1919 r. w Wojskowym Sądzie Okręgowym w Warszawie.

W niepodległej Polsce pełnił zawodową służbę wojskową. W 1931 r. posiadał stopień chor. Służył wówczas w 72 pp. Od września tego roku był pomocnikiem archiwariusza w Archiwum Wojskowym w Warszawie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Źródła

Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 218/1931; informacje Mariusza Lesława Krogulskiego.