Mieczysław Flanc

Urodził się 25 grudnia 1898 r. w Krukach. Syn Władysława, urzędnika, i Teodozji z Karwowskich.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w II Brygadzie.

Po kryzysie przysięgowym we wrześniu 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w nim aż do jego likwidacji w następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918).

Od 1918 r. w WP. W stopniu ogn. był żołnierzem 19 pap. Po wojnie z bolszewikami w stopniu st. ogn. przeniesiony do rezerwy.

Ukończył Szkołę Realną w Łowiczu i Szkołę Zawodową dla leśniczych w Zagórzu koło Kłobucka. W 1923 r. został leśniczym kontraktowym. Od 13 listopada 1923 do 21 października 1924 r. praktykant leśny w Skępe (nadleśnictwo Lipno). Od 23 października 1924 do 6 grudnia 1928 leśniczy w Porazie (nadleśnictwo Włocławek). W 1925 r. mianowany leśniczym prowizorycznym. Od 7 grudnia 1928 r. leśniczy mianowany w Nadleśnictwie Państwowym Lubochnia. Mieszkał i pracował w Kierzu koło Skały.

Działacz społeczny; przez 10 lat członek Ochotniczej Straży Pożarnej.

Podczas II wojny światowej wobec groźby aresztowania przez Niemców zbiegł do lasu i podjął służbę w oddziale partyzanckim AK.

Po zakończeniu wojny do 13 czerwca 1950 r. pracował jako leśniczy w Kierzu. Następnie do 7 marca 1952 r. leśniczy mianowany w leśnictwie w Prusinowie (nadleśnictwo Wałbrzych). W okresie od 15 marca 1952 do 25 lipca 1954 r. prowizoryczny leśniczy w leśnictwie w Ustce, zaś od 1 sierpnia 1954 do 31 maja 1964 r. prowizoryczny leśniczy w leśnictwie Rąbki (Nadleśnictwo Państwowe Smołdzino). Od 1 czerwca 1964 r. pozostawał na rencie.

Członek ZBoWiD.

Zmarł 5 lipca 1973 r. w Rąbkach. Pochowany na Cmentarzu Starym w Ozorkowie.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, w PRL otrzymał srebrny Krzyż Zasługi.

Dwukrotnie żonaty: z Krystyną N., miał z nią syna Janusza i córkę Krystynę, a po jej śmierci z Zofią N., z którą miał dwie córki.