Mieczysław Gable

Urodził się 30 stycznia 1895 r. w Załuskach (obecnie część Warszawy). Syn Władysława i Marii.

W roku 1915 ukończył średnią Szkołę Przemysłowo-Techniczną w Warszawie (1915 r.).

Po wybuchu I wojny światowej od września 1914 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej.

Od 11 listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie z Rosją bolszewicką lat 1919–1920. Początkowo w szeregach 1 Pułku Ułanów, potem w składzie 3 kompanii I baonu saperów. 3 stycznia 1919 r. wyruszył na front. W czerwcu został kontuzjowany nad Prypecią. We wrześniu skierowany do Szkoły Podchorążych Saperów, którą ukończył w marcu 1920 r. Przydzielony do 3 komp. 8 baonu saperów, w jej składzie uczestniczył w walkach z bolszewikami. Z dniem 1 września 1920 r. awansowany do stopnia ppor. sap.

Od lipca 1921 r. służył w 8 Pułku Saperów, następnie w baonie chemicznym. Awansowany 1 września 1921 r. na stopień por. saperów, był oficerem ordynansowym Oficerskiej Szkoły Inżynierii (1923, 1924). Potem w 1 Pułku Saperów. Ukończył studia w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie (1926). W roku 1928. pozostawał w dyspozycji ministra Spraw Wewnętrznych. 1 stycznia 1929 r. awansował na stopień kpt. saperów. W roku 1932 służył w szefostwie saperów MSWojsk. Następnie naczelnik wydziału w Biurze Wojskowym Ministerstwa Przemysłu i Handlu. Awansowany 19 marca 1937 r. na stopień mjr. saperów, co najmniej od stycznia 1938 r. dowodził ośrodkiem sapersko-pionierskim 27 Dywizji Piechoty.

Po kampanii wrześniowej1939 r. przedostał się do Francji.

29 stycznia 1940 r. popełnił samobójstwo w Paryżu.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty, miał córkę Danutę Marię (ur. 31 lipca 1922).