Urodził się 11 października 1889 r. w Głogowie koło Rzeszowa. Syn Franciszka Leiba, przemysłowca, i Franciszki z Kałkowskich.
W 1909 r. ukończył gimnazjum w Rzeszowie, po czym podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. 3 listopada 1913 r. uzyskał absolutorium.
W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 10 komp. 2 pp LP. Jako sierż. został ranny 17 czerwca 1915 r. pod Rarańczą. Po wyleczeniu się z ran przydzielony do baonu uzupełniającego, po czym 30 września powrócił do 2 pp LP. Od 1 marca 1916 r. był elewem Szkoły Chorążych, po ukończeniu której z dniem 28 kwietnia 1916 r. mianowany chor. piech. Dowodził plut. 2 komp. 6 pp LP. W jej składzie brał udział w walkach na Wołyniu. 1 stycznia 1917 r. awansował na ppor. piech. Przebywał na kursie wyszkolenia nr 6 w Zambrowie.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 2 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.
Zwolniony 12 kwietnia 1918 r., a następnie wcielony do armii austro-węgierskiej.
Od 31 października 1918 r. w WP. Służył początkowo w Komendzie m. Warszawy, 2 lutego 1919 r. przeniesiony został do 25 pp, a 30 czerwca do 6 pp leg. Awansowany 1 czerwca 1920 r. na kpt. piech., pełnił służbę w baonie zapasowym w Płocku, w którym dowodził półbaonem. Jako dowódca baonu kombinowanego w sierpniu 1920 r. uczestniczył w walkach z bolszewikami.
Jako d-ca baonu kombinowanego 6 pp. Leg. z rozkazu Szefa Sztabu Grupy gen. Osikowskiego wykonał wypad na wieś Trzepowo pod Płockiem, gdzie zawdzięczając jego energii i waleczności powstrzymał napór bolszewików.
Przy wypadzie zaś na folwark Trzepowo, stojąc przed 10-cio krotnie liczniejszym nieprzyjacielem, mimo dużych ofiar, idąc sam w pierwszej linii zachęcał żołnierzy, wytrwał na posterunku i osiągnął wskazany cel. Zginął na miejscu boju.
Poległ 18 sierpnia 1920 r. podczas odpierania natarcia 14 szwadronów kawalerii wroga pod Trzepowem koło Płocka. Pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Płocku.
Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości.
Jest wymieniony na tablicy poświęconej rzeszowskim legionistom, poległym w latach 1914-1920, umieszczonej na ścianie kościoła garnizonowego w Rzeszowie oraz na tablicy poległych w obronie Płocka na budynku tamtejszego odwachu przy pl. Narutowicza.
R. Borkowski, G. Gołębiewski, Mieczysław Głogowiecki, www.mgbp.com.pl/index.php/dzialalnosc/glogowskie-biografie/bohaterowie-… [dostęp 26 VII 2020]; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; H. Gruber, Wspomnienia i uwagi 1892-1942, Londyn 1968; Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego t. 1: Tradycja, Warszawa 1939; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rok bojów na Polesiu 1915-1916, Warszawa 1917; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.