Urodził się 26 lipca 1895 r. w Łodzi. Syn Władysława i Marianny z Kurasiewiczów.
Ukończył Uniwersytet Jagielloński.
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Jastrzębiec”, „Sawa”.
Od 1918 r. w Wojsku Polskim. Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Pracował jako adwokat oraz radca prawny Zarządu Miejskiego w Łodzi.
W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.