Urodził się 10 lipca 1893 r. Syn Gustawa, komisarza skarbowego, i Malwiny z Barów. Brat Władysława Aleksandra (zob.).
Ukończył gimnazjum w Tarnowie, po czym studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Należał do Tow. Szkoły Ludowej, działał też w innych organizacjach patriotycznych.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Ukończył szkołę oficerską i jako kadet w składzie 57 pp walczył na froncie rosyjskim. Tam w lipcu 1915 r. dostał się do niewoli. Po rewolucji lutowej w Rosji w marcu 1917 r. wstąpił do 1 DSP, a następnie służył w 6 psp w I Korpusie Polskim w Rosji. Należał do Polskiej Ligi Wojennej Walki Czynnej. Awansowany na por. piech. i powołany do Wojskowego Naczelnego Komitetu Polskiego w Piotrogrodzie, pracował w sekcji werbowania Polaków-jeńców z armii austro-węgierskiej i niemieckiej do oddziałów polskich na wschodzie. Po rozbrojeniu I Korpusu Polskiego przez Niemców w końcu maja 1918 r. wyjechał do Murmańska, gdzie jako kanonier służył w baterii oficerskiej. Do końca stycznia 1919 r. walczył z bolszewikami na południe od Archangielska. Potem wyjechał do Francji, gdzie służył w Armii Polskiej.
W jej składzie powrócił do kraju. Był dowódcą komp. 6 psp (potem: 48 pp). Uczestniczył w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim.
Śmiertelnie ranny 4 lipca 1920 r. nad jesiorem Szo.
Pośmiertnie awansowany na kpt. piech. i odznaczony Krzyżem Niepodległości.
W. Berka, O polski czyn zbrojny na Wschodzie 1914-1918, Warszawa 1925; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 300/1930.