Urodził się 30 października 1877 r. w Żołyni pow. Łańcut. Syn Jana i Cecylii z Krzyżaków. Brat Juliana (zob.).
W 1885 r. ukończył szkołę powszechną w Żołyni, a w 1896 r. I gimnazjum w Rzeszowie.
Po uzyskaniu matury wstąpił do Diecezjalnego Seminarium Duchownego w Przemyślu i 22 lipca 1900 r. został wyświęcony na kapłana.
Pracował jako wikariusz w parafii Wielowieś. W 1903 r. powołany na kapelana opactwa Benedyktynek w Przemyślu, funkcję tę pełnił przez trzy lata.18 września 1906 r. otrzymał nominację na zastępcę katechety w I gimnazjum w Jarosławiu, a 1 września 1924 r. został tam stałym katechetą. Funkcję tę sprawował do 1935 r., kiedy to przeszedł na wcześniejszą emeryturę. W 1914 r. nadano mu godność kanonika.
W czasie I wojny światowej od stycznia 1917 r. w POW. 3 listopada 1918 r. wszedł w skład prezydium Reprezentacji Rządu Polskiego w Jarosławiu. Uczestniczył w formowaniu oddziałów polskich do walk z Ukraińcami o Przemyśl i Lwów.
W latach 1933-1939 z ramienia Stronnictwa Narodowego był radnym miejskim. Założył dwa domy dla polskich sierot (pierwszy otwarty w 1919 r., drugi w 1921 r.). Nazwany został ojcem ubogich i sierot.
Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. wysiedlony na tereny za Sanem. Przebywał w okolicach Sieniawy, skąd po fikcyjnym zezwoleniu burmistrza powrócił do Jarosławia. 27 października 1941 r. ostrzeżony o planowanym aresztowaniu przez Niemców, wyjechał do brata w Czarnym Dunajcu. Stamtąd przyjechał do Sióstr Służebniczek w Tapinie, gdzie uczył religii i pełnił obowiązki kapelana. 11 sierpnia 1944 r. powrócił na stałe do Jarosławia. W lutym 1950 r. mianowany rektorem kościoła pw. Św. Ducha, 23 lipca 1950 r. obchodził jubileusz 50. leccia kapłaństwa. W tym też roku zrzekł się kierowania domami dla sierot, które przeszły pod zarząd „Caritasu”. W 1956 r. wyjechał na leczenie do Szczawnicy.
Zmarł 18 stycznia 1957 r. w Jarosławiu i został pochowany na tamtejszym Starym Cmentarzu sektor 27.
Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, wyróżniony przywilejem rokiety i mantoletu.
Jest patronem ulicy w Jarosławiu, tablice poświęcone jego pamięci znajdują się na budynkach, w których mieściły się domy dla sierot.
W.K. Cygan, Z. Kępa, W.J. Wysocki, Duchowni na drogach ku Niepodległości 1914-1918, Mińsk Mazowiecki-Warszawa 2014; M. Kaplita, Ojcem ubogich i sierot nazwany, „Tygodnik Katolicki Niedziela” edycja przemyska nr 5/2006; „Monitor Polski” nr 93/1937; Z. Paszyński, Rok księdza kanonika Mieczysława Lisińskiego, „Biuletyn Informacyjny” nr 12/2006; Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminariów nauczycielskich, oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych, Lwów-Warszawa 1924.