Urodził się 9 listopada 1894 r. we wsi Sokół pow. Garwolin. Syn Ignacego, ziemianina, oraz Władysławy Łucji z Kwasieborskich. Brat Kazimierza Łukoskiego-Orlika (zob.).
Działacz niepodległościowy ps. „Łukasz”.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Wiosną 1920 r. w stopniu kpt. piech. dowodził III baonem 19 pp. Brał udział w walkach z bolszewikami.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 i awansowany z dniem 15 sierpnia 1924 r. na mjr. piech., co najmniej do 1928 r. służył w 19 pp. W 1928 r. dowódca II baonu. Awansowany 1 stycznia 1930 r. ppłk. piech., od marca 1932 r. był zastępcą dowódcy 31 pp. Od lutego 1936 r. dowodził 3 pp leg. Awansowany19 marca 1938 r. na płk. piech. Od lipca (?) 1939 r. dowódca piechoty dywizyjnej 14 DP.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą, podczas której po śmierci gen. Franciszka Włada (18 września) objął dowództwo 14 DP.
Zmarł 7 listopada 1973 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym przy ul. Cmentarnej.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości.
P. Bauer, B. Polak, Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939, Poznań 1983; „Monitor Polski” 1933, nr 63; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.