Urodził się 24 maja 1895 r. w Warszawie. Syn Józefa i Aleksandry z Chmielińskich. Brat Tadeusza (zob.).
Podczas I wojny światowej w Legionach Polskich. Od kwietnia 1915 r. w stopniu kpr. był żołnierzem baonu uzupełniającego kpt. Andrzeja Galicy, z którym 10 maja wszedł w skład 4 pp LP (2 komp.). W jej szeregach 15 lipca wyruszył na front. Brał udział w walkach na Lubelszczyźnie. Ranny 31 lipca pod Jastkowem. Superarbitrowany i uznany za niezdolnego do służby. Zwolniony z Legionów, od 4 kwietnia 1917 r. pobierał pensję inwalidy.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w Będzinie. Pracował jako prof. gimnazjalny.
Podczas II wojny światowej wiosną 1940 r. aresztowany przez Niemców. Więziony na terenie fabryki Schoena w Sosnowcu, skąd 3 maja przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Następnie przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen. 27 listopada został zwolniony do domu.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” 1933, nr 171; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.