Mieczysław Opałek

Urodził się 9 września 1881 r. we Lwowie. Syn Józefa, nauczyciela, i Petroneli Pauliny z Malców. Brat Józefa Romualda (zob.).

Uczył się w czteroklasowej Szkole św. Anny, następnie w Gimnazjum Franciszka Józefa we Lwowie, które opuścił  w roku 1896 ze względu na złą sytuację materialną po śmierci ojca. Oddany do seminarium nauczycielskiego we Lwowie, ukończył je w 1901 r. Podjął pracę jako nauczyciel w Szkole im. Staszica. Równolegle w latach 1905–1908 jako wolny słuchacz przez trzy semestry studiował na Uniwersytecie Lwowskim. W tym czasie zdał egzaminy i uzyskał  prawo nauczania języków i przedmiotów historycznych oraz geografii w szkołach pospolitych (1906) i wydziałowych (1907).

Współzałożyciel i pracownik Czytelni Towarzystwa Szkoły Ludowej im. Juliusza Słowackiego we Lwowie (1902) oraz Koła Towarzystwa Szkoły Ludowej im. Tadeusza Kościuszki. Od roku 1905 był w Zarządzie Głównym TSL (Sekcja Wschodnia). Współorganizator Ogniska Związku Polskiego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych we Lwowie. Należał do Związku Strzeleckiego.

Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich. Od 26 października 1914 r. w Departamencie Wojskowym Naczelnego Komitetu Narodowego, następnie w Komendzie Legionów oraz 2 pp II Brygady LP. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. od września podjął służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. Pracował w Archiwum Wojskowym Legionów. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Witkowicach.

W niepodległej Polsce od 1919 r. służył w Wojsku Polskim. Przydzielony do pracy w Uniwersytecie Żołnierskim, prowadził dział biblioteczny. Po wojnie z Rosją bolszewicką lat 1919–1920 przeniesiony do rezerwy. Pracował jako nauczyciel, od 1933 do 1940 r. był dyrektorem Szkoły Męskiej im. św. Marii Magdaleny we Lwowie. Równolegle (1934–1938) redaktor „Przeglądu Nauczycielskiego”. Działacz Związku Nauczycielstwa Polskiego; w latach 1936–1938 prezes Zarządu Okręgu we Lwowie. Należał do Związku Legionistów Polskich (członek zarządu okręgu). W roku 1925 współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Książki we Lwowie, wieloletni jego sekretarz. Działacz Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Literat, pisał utwory poetyckie, eseje, szkice historyczne, felietony i artyuły publicystyczne. Znaczną część jego prac stanowiły utwory poświęcone książce i bibliofilstwu.

Podczas II wojny śwatowej pracował w Archiwum Miejskim we Lwowie.

Po II wojnie światowej od 1945 r. zabezpieczał księgozbiory podworskie w Dzikowie, Przeworsku i Łańcucie. Następnie był wizytatorem ds. czytelnictwa i samokształcenia Kuratorium Okręgu Szkolnego w Rzeszowie (1946–1947). Po przejściu na emeryturę w latach 1947–1948 był bibliotekarzem, kustoszem ośrodka muzealnego w Łańcucie W latach 1948–1951 kontraktowy nauczyciel w Liceum dla Pracujących w Przemyślu. Działacz społeczny, między innymi organizator amatorskiego życia teatralnego (współzałożyciel Kółka Amatorskiego w Przeworsku). Ostatnie lata życia spędził na porządkowaniu, wykańczaniu i uzpełnianiu swoich prac. Mieszkał w Rytrze (1951–1956), w Łaskach koło Jasła (1956),we wsi Kobyle koło Frysztaka (1956–1957), we Fryztaku (1957–1960) i Nowym Sączu. W roku 1957 otrzymał nagrodę województwa rzeszowskiego za pracę badawczą i pubicystyczną w dziedzinie wiedzy o książce. Członek honorowy warszawskiego Towarzystwa Przyjciół Książki. Zmarł 6 maja 1964 r. w Nowym Sączu, został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym kwat. 41.

Żonaty z Walerią N, miał sześcioro dzieci; córki: Zofia – zmarła w dzieciństwie, Alina – zielarka; synowie: Zbigniew – leśnik, Ryszard – prawnik, Wiesław – reżyser teatralny, Bolesław – handlowiec.

Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości i srebrnym Wawrzynem Akademickim PAL.