Urodził się 20 czerwca 1894 r. w Żółkiewce pow. Krasnystaw. Syn obrońcy sądowego.
W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej, a potem, zapewne, w polskich formacjach na wschodzie.
Od połowy listopada 1918 r. w WP. W stopniu por. piech. dowodził komp. krasnostawską 35 pp. Brał udział w walkach z Ukraińcami. Ranny 29 marca 1919 r. podczas natarcia na Magierów, dostał się do niewoli. Uwolniony przez oddziały polskie w czerwcu lub lipcu. Dalsze jego losy w tym okresie są nieznane.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., był oficerem 24 pp (1923, 1924) i 7 pp leg (1928). Awansowany 1 stycznia 1930 r. na mjr. piech., zajmował stanowisko komendanta placu w Chełmnie (1932), po czym pełnił służbę w DOK nr III w Grodnie (1935).
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 178/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; F. Żurek, Powiat krasnostawski w walce o wolność, Warszawa 1937.