Bojownikom niepodległości

Mieczysław Szczepan Lissowski

(1891-1967)

lissowski mieczysławUrodził się 21 listopada 1891 r. we Lwowie. Syn Jędrzeja i Marii Aurelii z Łączkowskich-Zygmuntowskiej.

Ukończył II Szkołę Realną we Lwowie (18 czerwca 1913), po czym studiował na Wydz. Gospodarstwa Leśnego uniwersytetu w Lozannie.

Od 1909 r. należał do skautingu, a od 1911 r. do Polskich Drużyn Strzeleckich we Lwowie.

W czasie I wojny światowej od 16 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 part LP. Ranny podczas bitwy pod Jastkowem (31 lipca-2 sierpnia 1915) oraz nad Styrem.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w part.

W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) do 9 marca internowany przez Austriaków.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski.

Po powrocie do kraju w POW. 12 września aresztowany przez Niemców i do 4 listopada więziony we Włocławku.

Od 11 listopada 1918 r. w WP m.in. zastępca szefa Oddz. II DOGen Lublin. 15 lutego 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.

Od 15 lutego 1921 r. w Policji Państwowej. Od 1 grudnia 1921 do 14 marca 1923 r. p.o. komisarza był kierownikiem Centrali ds. Niemieckich w Toruniu (1922) oraz komisarzem w województwie pomorskim (1923-1926). Od 5 czerwca 1926 do 31 marca 1927 r. oddelegowany jako nadkomisarz do Komisariatu Rządu na m.st. Warszawę. Od 3 stycznia 1927 r. był p.o., a potem naczelnikiem wydz. bezpieczeństwa publicznego w tym komisariacie. Od 1 kwietnia 1927 do 7 marca 1929 r. podinspektor w Komisariacie Rządu na m.st. Warszawę. Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim (od 1917 r.), a potem przez sześć semestrów na Wydz. Nauk Politycznych Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie.

Od 31 maja 1933 do 30 kwietnia 1934 r. był starostą powiatowym w Prużanach, a następnie do 21 lipca 1936 r. w Tarnowie. Następnie pracował jako radca (do 22 stycznia 1937 r.) i inspektor w Dep. Ogólnym Ministerstwa Skarbu. Od 10 marca 1939 r. naczelnik wydz. prezydialnego w tym ministerstwie.

Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim., po 17 września przeszedł do Rumunii, a później do Francji i Wlk. Brytanii.

Był członkiem Stow. Prawników Polskich w Zjednoczonym Królestwie.

Po wojnie zamieszkał w Sao Paulo w Brazylii. Działacz społeczny, czynny w tamtejszym Tow. im. J. Piłsudskiego, Unii Kulturalnej Polaków w Brazylii, i Stow. Polskich Kombatantów.. Jeden z organizatorów miejscowego Skarbu Narodowego..

Zmarł w listopadzie 1967 r. w Sao Paulo i tam został pochowany.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi, estońskim orderem Orła 4 kl. i rumuńskim orderem Korony Rumunii 4 kl.

Żonaty (od 22 VIII 1917) z Olgą Wiese.

Honorowy obywatel gminy Lisia Góra, Tuchów, Ciężkowice, Ryglice, Gromnik, Wierzchosławice oraz Gumniska.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 156/1931
Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; J. Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej t. 1, Łomianki 2018; „Monitor Polski” nr 156/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.