Urodził się 21 kwietnia 1895 r. w Lipnie. Syn Walentego i Elżbiety z Ziółkowskich.
Działacz niepodległościowy ps. „Zbój”, „Laskowski”.
Po 1918 r. w WP. Przez dziewięć miesięcy dowodził komp. na froncie.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., co najmniej od 1921 do 1927 r. służył w 80 pp. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. piech., służył w 66 pp (1928, 1932) i KOP (1935). Co najmniej do 1937 r. służył w baonie KOP „Dawidgródek”. Wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu ewidencji KRU w Baranowiczach.
Stanowisko to zajmował podczas kampanii 1939 r. Zapewne 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 051/2 z 27 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty z Cecylią N., miał z nią trzech synów..
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 2, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.