Mikołaj Bojanek

Urodził się 1 listopada 1865 r. w Latowiczu pow. Mińsk Mazowiecki. Syn Mikołaja i Elżbiety z Mazurków.
Ukończył gimnazjum oraz seminarium duchowne w Warszawie. 26 stycznia 1890 r. został wyświęcony na kapłana.
Objął stanowisko wikariusza w Kutnie. Współpracował tam przy druku ulotek o treści patriotycznej, w związku z czym został oddany pod dozór policji. Od 1892 r. wikariusz w parafii pw. św. Aleksandra w Warszawie. Nie zaprzestał działalności patriotycznej i z tego powodu w 1895 r. przeniesiono go do Kurzeszyna, gdzie objął funkcję proboszcza. W 1898 r. został proboszczem w Pustelniku, a potem w Babsku, Kuflewie i Cegłowie, gdzie był administratorem. Od 28 lutego w 1902 r. ponownie w Kuflewie. 15 września 1904 r. objął funkcję rektora Seminarium Duchownego w Warszawie. W 1911 r. został proboszczem i dziekanem w Rawie Mazowieckiej, zaś 4 lipca 1912 r. - w Grodzisku Mazowieckim. W 1921 r. otrzymał godność kanonika łowickiego. Był także kanonikiem honorowym warszawskim i sędzią konsystorskim.
Organizował towarzystwa dobroczynne, towarzystwo opieki nad sierotami, był stałym kuratorem szpitala. Zakładał tajne szkoły polskie i przy okazji nauki religii uczył historii Polski. Za swoją działalność niepodległościową był represjonowany przez rosyjską żandarmerię.
W okresie I wojny światowej dzięki jego staraniom utworzono w Grodzisku Mazowieckim pierwszy na terenie Polski Komitet Pomocy Ofiarom Wojny. W 1915 r. wspierał organizowany u boku Rosji Legion Puławski.
Od 1926 r. był kapelanem prezydenta RP I. Mościckiego. Mianowany 1 kwietnia 1928 r. dziekanem (płk.), z dniem 30 kwietnia 1934 r. został przeniesiony w stan spoczynku.
Zmarł 27 stycznia 1935 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat PPRK.
Odznaczony orderem Polonia Restituta 4 (?) kl., złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
Jest patronem ulicy w Grodzisku Mazowieckim.