Urodził się 7 lipca 1895 r. w Demkowcach pow. Zwiahel. Syn Eugeniusza i Heleny z Żukowskich.
Od listopada 1918 r. w WP. W składzie 18 puł brał udział w wojnie z bolszewikami. W stopniu ppor. kaw. dowodził plut. Przez 1,5 miesiąca stał na czele szw.
Zweryfikowany jako por. kaw. Z 1 czerwca 1919 r., był oficerem ewidencyjnym w PKU Dubno. W 1924 r. przeniesiony do sztabu XV BK. W latach 1927-1929 studiował w WSWoj w Warszawie. Z dniem 1 stycznia 1928 r. awansował na rtm. kaw. Od sierpnia 1929 r. szef sztabu 17 BK. W 1932 r. przeniesiony do 2 psk, dowodził szw. 1 stycznia 1934 r. awansował na mjr. dypl. kaw. W tym też roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Od 1938 r. był dublerem zastępcy dowódcy 3 puł.
Podczas kampanii 1939 r. szef Oddz. II GO „Śląsk” i jednocześnie zastępca szefa sztabu. Po kapitulacji oddziałów Armii „Kraków” w rejonie Tomaszowa Lubelskiego (20 września) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu VII A w Murnau. 29 kwietnia 1945 r. został uwolniony przez oddziały alianckie.
Zamieszkał w Niemczech, gdzie zmarł w końcu lat 40.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 6/1934; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.