Bojownikom niepodległości

Mikołaj Jakubowicz

(1894–1940)

Urodził się 19 listopada 1894 r. w Wojniłowie pow. Kałusz. Syn Michała i Anastazji.

Uczył się w seminarium nauczycielskim.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 1 komp. 3 pp LP, a w drugiej połowie września 1915 r. w baonie uzupełniającym nr 2. Następnie powrócił do komp.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu plut. służył w szkole podchorążych korpusu. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.

W niepodległej Polsce w Policji Państwowej. W 1931 r. posiadał stopień podkomisarza. Służył wówczas w Krakowie. W 1934 r. komisarz. Sprawował funkcję komendanta powiatowego policji w Miechowie, a potem w Sanoku.

Podczas II wojny światowej 17 listopada 1939 r. aresztowany przez Sowietów w Przemyślu.

Wywieziony na podstawie listy nr 056/1 z 5-9 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.

Źródła

„Monitor Polski” nr 179/1931; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.