Urodził się 6 grudnia 1891 r. w Leżajsku. Syn Leona i Anieli z Jarosiewiczów. Miał dziewięcioro rodzeństwa: Stefana, Władysława (zm. 1945), Antoniego Stanisława (ur. 1894), Cecylię (1896–1992), Waleriana (1902–1903), Stanisława (1904–1984), Wincentego (1907–1991) – porucznika piechoty rezerwy Wojska Polskiego, Mariana Józefa (zob), Marylę (ur. 1914).
Ukończył Miejskie Gimnazjum Realne w Leżajsku. Studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Współzałożyciel Polskiej Drużyny Strzeleckiej w rodzinnym mieście. Odbył obowiązkową służbę w armii austro–węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika.
Podczas I wojny światowej wcielony do armii austro–węgierskiej w szeregach Pułku Armat Polowych Nr 29, przemianowanego w roku 1916 na Pułk Armat Polowych Nr 2, dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 2. Ałużbę zakończył w stopniu ppor. art.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Uczestnik wojny z Rosją bolszewicką lat 1919–1920, dowódca baterii w 6 Pułku Artylerii Ciężkiej. Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r. W roku 1921 pracował jako nauczyciel języka niemieckiego w Miejskim Gimnazjum Realnym w Leżajsku. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, uzyskując magisterium. Awansowany 15 sierpnia 1924 r. na mjr. art., został dowódcą III dyonu 6 Pułku Artylerii Ciężkiej. Przeniesiony do 3 pap leg, od sierpnia 1926 r. dowodził III dyonem, a od kwietnia do listopada 1928 r. sprawował funkcję kwatermistrza pułku. Od roku 1930 wykładowca w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu. 1 stycznia 1932 r. awansował na stopień ppłk. art. Od roku 1938 dowodził 8 Płockim Pułkiem Artylerii Lekkiej. 24 sierpnia 1939 r. został dowódcą artylerii dywizyjnej 8 Dywizji Piechoty.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. w składzie Armii „Modlin” walczył z Niemcami na północnym Mazowszu. Ranny 11 września w obronie Modlina, dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał, między innymi w oflagu II C w Woldenbergu. Uwolniony 31 stycznia 1945 r. przez oddziały Armii Czerwonej.
Po wojnie powrócił do rodzinnego miasta. Pracował w Spółdzielni Architraw, gdzie rozliczał prace leżajskich sztukatorów. Zmarł 13 lipca 1975 r. w Nowej Sarzynie, został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Leżajsku sektor SA2-IIIc-2.
Żonaty z Felicją (8 czerwca 1907 – 5 czerwca 1992).
Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; T. Jurga, W. Karbowski, Armia „Modlin” 1939, Warszawa 1987; „Monitor Polski” 1931, nr 251; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.