Urodził się w 1876 r.
Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował jako adwokat na Mohylewszczyźnie.
W 1906 r. był współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Oświaty i Dobroczynności w Mohylewie, największej tego typu polskiej organizacji oświatowej poza gubernią mińską. W 1913 r. był jego wiceprezesem.
17 czerwca 1907 r. na zjeździe organizacyjnym Związku Polskiego Demokratycznego na Białej Rusi w Mińsku został wybrany na członka tymczasowego komitetu głównego.
Od 1905 r. uczestniczył w pracach Mohylewskiego Polskiego Komitetu Wyborczego.
Był członkiem korespondentem Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w Mohylewie.
Podczas I wojny światowej od 1915 r. zakładał na Mohylewszczyźnie szkoły, przytułki itp. dla uchodźców z terenu Królestwa Polskiego. podczas zjazdu przedstawicieli Rad Powiatowych Ziemi Mohylewskiej (8–10 kwietnia 1917) w Mohylewie wybrany został do Rady Polskiej Ziemi Mohylewskiej. Jako jej przedstawiciel wziął udział w Polskim Zjeździe Politycznym w Moskwie.
Wstąpił do I Korpusu Polskiego, gdzie sprawował funkcję członka jego komisji finansowej. Aresztowany przez bolszewików w styczniu 1918 r., został uwolniony przez oddziały polskie. Po demobilizacji korpusu jesienią przedostał się do Warszawy, przywożąc ze sobą dzieci z ochronek położonych na Mohylewszczyźnie.
W końcu listopada 1918 r. wszedł w skład Komitetu Obrony Kresów Wschodnich. Był szefem wydz. opieki nad żołnierzem. W lutym 1920 r. został członkiem komisji rewizyjnej Straży Kresowej. Był ekspertem rządu na rozmowy pokojowe z bolszewikami w Rydze (1920–1921).
Działacz monarchistyczny, w 1927 r. prezes zarządu Organizacji Monarchistów.
Zmarł 15 czerwca 1933 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 33.
Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1901), miał dzieci.
„Monitor Polski” 1934, nr 6; „Słowo” nr 80/1922.