Urodził się 31 października 1895 r. w Tomaszowie Mazowieckim.
Podczas I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 puł LP, uzyskując stopień st. uł. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie, potem w Łomży. Zwolniony, na początku listopada 1918 r. przyjechał do Chełma, gdzie wstąpił do organizowanego tam 1 pszwol. Mianowany ppor. kaw. i awansowany kolejno do stopnia rtm. kaw., brał udział w walkach z bolszewikami. Wyróżnił się podczas patrolu, który tramwajem wjechał do zajmowanego przez bolszewików Kijowa (7 maja 1920). Po wojnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako rtm. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 19 marca 1939 r. awansował na mjr. rez. kaw.
Pracował w administracji państwowej, był między innymi starostą słonimskim. Na początku lat 30. mieszkał w Uściługu. W roku 1939 zmobilizowany do Wojska Polskiego.
Ppo agresji sowieckiej z 17 września opuścił kraj, przedostając się na zachód. Powołany do czynnej służby w WP, był oficerem 10 BK Panc oraz zastępcą komendanta Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej.
Po zakończeniu wojny i demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii. Był właścicielem farmy w Szkocji. Po kilku latach przeniósł się do Kanady. Awansował na ppłk. rez. kaw. Zmarł 20 lutego 1971 r. w Ottawie.
Żonaty z Ewą Pszczółkowską, miał z nią córkę Barbarę (ur. 1922) zamężną Grabowską i syna Tadeusza (ur. 1926).
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
„Monitor Polski” 1931, nr 179; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003; Ś.p. ppłk Olszewski Mirosław, „Beliniak” nr 16/1974.