Murad Jan Grankowski

Urodził się 7 lipca 1898 r. w Kurszanach pow. Szawle na Litwie. Syn Stanisława Eustachego i Marii z Karyszowskich.

Po 1918 r. w WP. W 1920 r. stopniu ppor. piech. był dowódcą komp. 40 pp. Brał udział w walkach z bolszewikami. W 1921 r. dowodził IV Okręgiem Milicji Ludowej Pasa Neutralnego (polsko-litewskiego).

Sportowiec, w 1921 r. jako reprezentant „Lechii” Lwów na na mistrzostwach Polski we Lwowie zdobył srebrny medal w rzucie oszczepem, brązowy w trójskoku oraz zajął czwarte miejsce w pchnięciu kulą.

Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. służył w 59 pp. Następnie do 1928 r. w KOP. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. piech. Co najmniej od 1932 do 1935 r. w 40 pp. Wiosną 1939 r. był komendantem Legii Akademickiej jednej z uczelni w Warszawie. Następnie został dowódcą 3 komp. Sosnowieckiego baonu ON, który jako II baon został wcielony w skład 201 pp rez.

Na jej czele uczestniczył w kampanii 1939 r. Brał udział w obronie Śląska, a następnie m.in. w walkach nad Wisłą i na Lubelszczyźnie. Od 13 września dowodził baonem. Ranny w nogi 19 września pod Ulowem.

Co najmniej od 1945 r. w stopniu mjr. piech. w LWP. Po wojnie kontynuował służbę wojskową. Od 16 marca 1946 do 22 lutego 1947 r. jako ppłk. piech. dowodził 18 pp. , uzyskując stopień płk. Następnie w rezerwie.

Mieszkał w Warszawie.

Zmarł 22 stycznia 1988 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie kwat. A-4.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej, w PRL otrzymał order Virtuti Militari 5 kl. i Krzyż Walecznych.

Żonaty z Zofią Konopnicką, miał córkę Joannę (ur. 1936), a następnie z N., z którą miał dwie córki.