Urodziła się 1 kwietnia 1900 r. w Słonimiu (Wilnie?). Córka Józefa i Stefanii z Żurawskich.
Należała do Polskiej Organizacji Wojskowej w Wilnie. Od stycznia 1919 r. była członkinią oddziału kuriersko–wywiadowczego.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkała w Baranowiczach.
Po kampanii wrześniowej 1939 r. pozostawała na terenie okupacji sowieckiej. Aresztowana w 1940 r., była więziona w łagrach. Do Polski powróciła w 1955 r.
Zmarła 18 marca 1966 r. Pochowana na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 98.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości.
Zamężna z Eugeniuszem Olejniczakowskim (zob.), z którym miała syna Jerzego (20 IV 1917–28 VII 2006), a potem z Włodzimierzem Zeitzem.
„Monitor Polski” 1932, nr 92; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.–Wschód, Warszawa 1933.