Bojownikom niepodległości

Orest Białous

(1896–1978)

Urodził się 16 lutego 1896 r.

Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na kpt. piech., co najmniej od 1923 do 1935 r. służył w 66 pp. Wiosną 1939 r. był oficerem placu w Chełmnie.

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu XIII A w Norymberdze i II C w Woldenbergu. W 1945 r. został uwolniony.

Zmarł 24 września 1978 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał syna (ur. XII 1924).

Źródła

„Monitor Polski” nr 179/1931; „Nadwiślanin. Gazeta Ziemi Chełmińskiej” nr 6/1925; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.