Bojownikom niepodległości

Oswald Awin

(1894–po 1939)

Urodził się 16 września 1894 r. we Lwowie, syn Izaaka i Miny, w. mojżeszowe.  Pracował jako rymarz.

Po wybuchu I wojny światowej, 20 lipca 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo służył w baonie uzupełniającym nr 3, następnie w okm 6 pp LP. W jego składzie 12 września wyruszył na front. Jesienią zachorował, od 1 listopada do 31 grudnia 1915 r. leczył się w Szpitalu Rezerwowym nr 2 w Cieszynie,  następnie w Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku. Po rekonwalescencji pełnił służbę w formacjach tyłowych. Od 6 kwietnia  1916 r. powrócił na front, do 1 listopada był żołnierzem 1 part LP. Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917), we wrześniu  wcielony do armii austro-węgierskiej.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918), od roku 1919 służył w WP, w 1 part oraz w I baonie etapowym. Po  zdemobilizowaniu, w grudniu 1920 r. wyjechał z kraju. Do Polski powrócił w 1929 lub 1930 r. Początkowo mieszkał w Krakowie, następnie pracował jako rymarz we Lwowie. W roku 1937 powrócił do Krakowa. Był agentem handlowym w tym mieście oraz w Katowicach. Od roku 1936 należał do krakowskiego Oddziału Związku Legionistów Polskich.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości (1938).

 

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” 1938, nr 140.; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; „Oleandry”, komunikat 4, 1936.