Urodził się 15 sierpnia 1888 r. w Augustówku Nowym gm. Hornica na Grodzieńszczyźnie. Syn Aleksandra i Gabrieli z Radowieckich.
Ukończył gimnazjum w Grodnie, Wydz. Fizyko-Matematyczny uniwersytetu w Petersburgu oraz .
W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii rosyjskiej. W 1917 r. wziął udział w formowaniu jednostek polskich w Rosji. W stopniu chor. sap. był zastępcą adiutanta i adiutantem pinż. I Korpusu Polskiego w Rosji.
Po 1918 r. w WP. W 1919 r. szef sztabu wojsk technicznych b. zaboru pruskiego.
Zweryfikowany jako mjr sap. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. sprawował funkcję szefa wydz. Dep. V Inżynierii i Saperów MSWojsk. W latach 1924-1926 dowódca baonu maszynowego. W 1928 r. oficer Centralnej Składnicy Inżynieryjnej. Awansowany 1 stycznia 1929 r. na ppłk. sap., w 1932 r. był kierownikiem Wojskowych Zakładów Zaopatrzenia Inżynierii. Jednocześnie od stycznia 1932 do grudnia 1937 r. sprawował funkcję redaktora naczelnego „Przeglądu Wojskowo-Technicznego”. Awansowany 19 marca 1937 r. na płk. br. panc., wiosną 1939 r. był kierownikiem Biura Badań Technicznych Broni Pancernych.
Podczas kampanii 1939 r. po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł do Rumunii, gdzie został internowany. W lutym 1941 r. wydany Niemcom, przebywał w oflagu V B w Dössel. Uwolniony w kwietniu 1945 r. przez oddziały amerykańskie.
Po II wojnie światowej mieszkał w Nicei.
Zmarł 15 października 1964 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od 1924) z Marią z Duszyńskich, miał z nią syna Hugona (29 X 1925-29 XI 1958), oficera LWP i dziennikarza, oraz córkę Margaret (ur. 1928).
H. Bagiński, Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920, Warszawa 1921; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2005.