Urodził się 13 lipca 1895 r. w Radostowicach pow. Pszczyna. Syn Marcina i Zofii ze Stechlów.
W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej.
Od 15 września 1920 do 2 maja 1921 r. w Policji Górnego Śląska. Po wybuchu III powstania śląskiego w okresie od 2 maja do 9 sierpnia 1921 r. pełnił służbę w Żandarmerii Górnego Śląska. Następnie (do 16 czerwca 1922 r.) ponownie w Policji Górnego Śląska.
Po przyłączeniu Górnego Śląska do Polski od 17 czerwca 1922 r. w Policji Województwa Śląskiego. W latach 1922-1926 był funkcjonariuszem na posterunku w Nowych Hajdukach, a następnie komendantem posterunku w Brzozowicach. Potem w latach 1926-1929 służył w komisariacie w Szarleju. 2 września 1929 r. objął stanowisko komendanta posterunku w Brzezinach Śląskich. 1 lipca 1930 r. awansował na st. przodownika.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 020/1 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 64/1937.