Bojownikom niepodległości

Paweł Bierzyński

(1897–1947?)

Urodził się 27 lutego 1897 r. w Gżacku na Smoleńszczyźnie. Syn Jana i Wandy z Sękowskich.

Absolwent szkoły kadetów.

W czasie I wojny światowej od 1914 do 1917 r. służył w Legionach Polskich (1 puł LP). Później, zapewne, internowany w Szczypiornie.

Zwolniony, studiował rolnictwo w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

Od listopada 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z bolszewikami. W stopniu ppor. kaw. dowodził plut.

Po wojnie w 24 puł. Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. przebywał w Centralnej Szkole Kawalerii. Następnie (1924 r.) ponownie w 24 puł. Od lipca 1926 r. w Szkole Podoficerów Zawodowych Kawalerii we Lwowie; dowodził plut. i sprawował funkcję instruktora. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na rtm. kaw., od kwietnia 1930 do 1931 r. służył w 11 puł, a później w 6 psk. Wiosną 1939 r. był dowódcą szw. zapasowego.

Podczas kampanii 1939 r. dowodził szw. marszowym w Ośrodku Zapasowym Kresowej BK w Żółkwi. Uczestniczył w walkach na Lubelszczyźnie. Po jej zakończeniu ukrywał się we wsi Falatycze na Podlasiu. Przeniósł się potem do Włoszczowej, gdzie od 1940 r. brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ/AK ps. „Korwin”, „Szczepan”, „Roch”, „Julian”, „Jeleń”. W okresie od czerwca 1941 do lutego 1942 r. komendant tamtejszego obwodu. Wobec groźby aresztowania wyjechał do Częstochowy i tam od marca 1942 do sierpnia 1944 r. sprawował funkcję komendanta obwodu. Z dniem 11 listopada 1943 r. awansował na mjr. kaw. Formalnie był właścicielem zakładu drobnej wytwórczości. W okresie akcji „Burza” dowodził II baonem 27 pp AK. Przeniesiony do Inspektoratu Starachowice na stanowisko dowódcy ośrodka uzupełnień. Po rozwiązaniu AK (19 stycznia 1945 r.) przedostał się do Włoch, gdzie wstąpił do 2 Korpusu Polskiego. Jesienią 1946 r. wysłany z misją specjalną do kraju.

Ujęty przez żołnierzy WOP, został zamordowany w lutym 1947 r. w okolicach Kłodzka (wg innych danych – w 1946 r. w rejonie Cieszyna).

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty z Olgą N., miał z nią córkę Helenę zamężną Ostrowską (ur.1935).

Źródła

W. Borzobohaty, „Jodła”. Okręg Radomsko-Kielecki ZWZ-AK 1939-1945, Warszawa 1984; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 92/1932; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Spis ewidencyjny byłych żołnierzy 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich Beliny im.Józefa Piłsudskiego, „Beliniak” nr 12/1962; www.akokregkielce.pl (dostęp 1 XII 2016); informacje Tadeusza Łaszczewskiego.