Bojownikom niepodległości

Paweł Brach

(1894–po 1933)

Urodził się 12 stycznia 1894 r. w Gorlicach. Syn Wojciecha i Apolonii z d. Littwik (Wittwik?).
W czasie I wojny światowej od 5 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich ps. „Król”. W marcu 1915 r. w stopniu kpr. był żołnierzem 1 pp LP. Chory, leczył się w szpitalu rezerwowym nr 9 w Wiedniu. Później służył w 1 part. W lutym 1916 r. leczył się w szpitalu twierdzy nr 4 w Krakowie.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Przydzielony do DDowództwa Uzupełnień w Bolechowie. Uzyskał stopień plut. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Talaborfalva.
Od 1 listopada 1918 r. w WP. Do 3 grudnia 1920 r. służył w 1 pap leg, po czym w stopniu ogn. został przeniesiony do rezerwy.
W niepodległej Polsce mieszkał w Mościcach. Pracował jako krawiec we własnym zakładzie.
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 212/1933
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 212/1933; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.