Bojownikom niepodległości

Paweł Brandler

(1895–po 1939)

Urodził się 27 czerwca 1895 r. we Lwowie. Syn Emanuela i Gusty z Habermanów.
Uczył się na kursie artysty rzeźbiarza w szkole przemysłowej. W 1911 r. przerwał naukę i podjął pracę jako pomocnik księgarski w Księgarni Akademickiej we Lwowie.
Od października 1913 r. należał do Zw. Strzeleckiego.
Po wybuchu wojny 4 września 1914 r. wstąpił w Krakowie do Legionów. Przydzielony do 2 komp. I baonu 1 pp LP, w składzie VI baonu został ranny w nogę podczas bitwy pod Krzywopłotami. Leczył się w szpitalach w Linz i Moll. Awansowany na kpr., dowodził sekcją w 2 komp. I baonu 1 pp LP. Brał udział w walkach na Sandomierszczyźnie, Lubelszczyźnie i Wołyniu. W lutym 1916 r. zachorował na dezynterię. Po wyleczeniu się przydzielony do komendy placu LP w Piotrkowie.
Od 25 listopada 1918 r. w WP. Służył w 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). Przebył cały szlak bojowy pułku. W 1921 r. został zdemobilizowany.
Mieszkał we Lwowie. Pracował w różnych zawodach m.in. od kwietnia 1924 r. był pomocnikiem księgarza. W 1928 r. został właścicielem składu nut.
Należał do Zw. Legionistów Polskich (Koło 1 pp LP).
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Od 1929 r. był żonaty.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 259/1937
Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich , Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 259/1937; Żydzi bojownicy o niepodległość Polski, Lwów 1939.