Urodził się 25 stycznia 1887 r. w Wełnowcu (obecnie część Katowic). Syn Alberta i Elżbiety z Horników.
Od 1 stycznia 1919 r. należał do POW Górnego Śląska.
Uczestnik trzech powstań śląskich oraz akcji plebiscytowej.
Od 1 maja 1924 r. w stopniu posterunkowego służył w Policji Województwa Śląskiego. Początkowo był funkcjonariuszem w Królewskiej Hucie. Awansowany 1 lipca 1928 r. na st. posterunkowego, w okresie od 7 maja 1929 do 14 września 1933 r. pełnił służbę w komisariacie w Siemianowicach. 30 kwietnia 1934 r. otrzymał stopień przodownika. Co najmniej do 1938 r. funkcjonariusz na posterunku w Michałkowicach.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 023/4 z 10 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 27/1934.