Bojownikom niepodległości

Paweł Herburt

(1897-po 1939)

Urodził się 3 lipca 1897 r. w Stanisławowie. Syn Piotra i Antoniny z Pyrzyńskich. Brat Marii (zob.).
W czasie I wojny światowej w Legionach Poskich. Chory, w połowie kwietnia 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu, zaś w końcu listopada w zakładzie leczniczym dr. Chramca w Zakopanem.
Od 8 listopada 1918 r. w stopniu kpr. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył w kolumnie amunicyjnej.
Zweryfikowany jako por. art. z 1 czerwca 1919 r., służył w DOK nr I (1923). Awansowany z dniem 1 lipca 1923 r. na kpt. art., od 8 czerwca 1924 r. w 1 papl; dowodził 1 baterią. W 1928 r. w 1 pagórskiej. Przed 1932 r. został przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał w Warszawie. Jako nadkomisarz pełnił służbę w Straży Granicznej. Przed 1939 r. przeszedł do służby skarbowej.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 171/1933
Źródła

Lista chorych, rannyh, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 171/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.